محبوبه نوروزی گفت: نقاشی‌های مجموعه “پیش از آنکه بجنبیم” نشان دهنده عجله‌ای است که در بسیاری از کارها داریم.
سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار محبوبه نوروزی با نام “پیش از آنکه بجنبیم” در گالری این جا برپاست. نوروزی در گفت‌وگو با هنرآنلاین با بیان اینکه ۱۶ اثر با تکنیک مداد رنگی روی کاغذ در این مجموعه به نمایش درآمده است گفت: شروع این مجموعه به پنج سال پیش برمی‌گردد. آن زمان دو اثر با این مضمون در یک نمایشگاه گروهی در گالری سیحون داشتم که با استقبال خوبی مواجه شد و درگیری ذهنی خودم در این زمینه باعث شد تصمیم بگیرم کار روی آن آثار را ادامه دهم.
نوروزی ادامه داد: آنچه در این تابلو‌ها دیده می‌شود، لباس‌هایی هستند که به سرعت از تن بیرون آمده و روی زمین رها شده‌اند. برای همه ما این تجربه پیش آمده است اما به ندرت پیش می‌آید که کسی برگردد و به لباسی که روی زمین افتاده است، نگاه کند و ببیند آن لباس در چه وضعیتی قرار دارد. این موضوع به خودی خود اهمیتی ندارد اما من این لباس‌ها را زبانی قرار دادم تا آن عجله‌ای که در بسیاری از کارها داریم و عدم دقت به لحظه را، به آن ترجمه کنم.
او درباره تکنیکی که در این آثار به کار برده است گفت: انتخاب سوژه یک بخش از کار است و تکنیکی که استفاده کردم، دقیقا در سمت مقابل آن قرار دارد. انتخاب مدادرنگی به عنوان ابزاری که کار با آن دقت، حوصله و زمان زیادی می‌خواهد در تضاد با سرعت و عجله‌ای است که در رها کردن این لباس‌ها دیده می‌شود. در عین حال با این ابزار می‌خواستم به بیان موضوع با دقت زیاد و عمیق شدن در لحظه بپردازم. زمان حال همواره در حال تبدیل شدن به گذشته است و فرصت کمی وجود دارد که بتوانیم در آن دقت کنیم، اما تکنیک مدادرنگی همان تاکید من بر زمان و ارزش آن است.
نوروزی با بیان اینکه عنوان نمایشگاه برگرفته از شعری از عباس کیارستمی است که در آن نیز تاکید بر روی زمان است، افزود: تعدادی از کارها خیلی بزرگ است و چون کار با مدادرنگی زمان زیادی می‌برد، عده‌ای از مخاطبان فکر می‌کردند زمینه کار را با آبرنگ یا گواش کار کرده و بعد روی آن مداد رنگی آورده‌ام. این درحالی است که همه لایه‌های گوناگون کار فقط به وسیله مدادرنگی انجام شده است و دلیل آن هم این بود که حوصله و صرف زمان را به ذهن مخاطب بیاورد.
او با اشاره به ناقص ماندن رنگ‌آمیزی در بعضی از آثار گفت: پرداخت با مداد رنگی برای من حالتی ریاضت‌وار و خلسه‌گونه داشت که از آن لذت می‌بردم اما در لحظاتی احساس می‌کردم که شاید این موضوع تبدیل به عادتی بی‌معنی شود، بنابراین احساس می‌کردم که باید کار را رها کنم چون می‌ترسیدم که این لذت تمام شود. از سوی دیگر با وجود اینکه در حال بازنمایی یک سوژه بودم اما خودم ضد بازنمایی عمل کردم و این موضوع تناقضی در اثر به وجود آورده؛ به این معنی که وقتی حس می‌کردم نوع لباس مشخص شده است، نیازی نمی‌دیدم که پرداخت آن را ادامه دهم. پس دست از ساخت و ساز می‌کشیدم چون بقیه ماجرا تکرار همان چیزی بود که تا به آنجا به نمایش کشیده بودم.
نوروزی ادامه داد: از سوی دیگر دوست داشتم مخاطب مراحل کارم را حس کند. به همین دلیل سعی کردم لایه‌های متفاوت کار را حفظ کنم تا مخاطب بتواند مراحل مختلف را ببینند و با آن احساس صمیمیت و نزدیکی کند. به این ترتیب علاوه بر اینکه خود لباس برای مخاطب آشنا و قابل شناسایی است نوع کار هم برای او آشنا و نزدیک می‌شود، در حالی که اگر رنگ‌آمیزی را کامل می‌کردم این صمیمیت به وجود نمی‌آمد و کاری شسته رفته در مقابل بیننده قرار می‌گرفت.
نوروزی افزود: علاقه زیادی دارم که از روی مدل کار کنم و در این آثار هم گاه برای اینکه فرم دلخواه لباس و چروک‌های آن را داشته باشم، بارها لباس را پوشیده و بر روی زمین انداختم. بعضی اوقات نیز وقتی می‌دیدم لباس‌هایی که روی زمین افتادند، فرم خوبی دارند، همان‌ها را نقاشی می‌کردم. با این حال در مواردی برای دیدن جزئیاتی که از فاصله دور قابل مشاهده نبودند مجبور به عکاسی از سوژه شدم.
نمایشگاه آثار محبوبه نوروزی تا 20 اردیبهشت در گالری این جا به نشانی خیابان نوفل لوشاتو، کوچه پدرام، شماره 4، طبقه همکف برپاست.
منبع خبر : سایت هنر آنلاین